|
زعفران در مناطقى از ايران که داراى آب و هواى معتدل نيمهکويري، آب شيرين و زمينهاى رسى و شني، که به آن دو مويه مىگويند، کاشت مىشود. زعفرانکاران عمليات تهيه زمين را که معمولاً از اوايل بهار آغاز مىگردد بهترتيب زير انجام مىدهند: |
|
در بهار پس از قطع بارانهاى بهارى و گاورو شدن زمين، مزرعه را به عمق ۲۵-۳۰ سانتىمتر شخم مىزنند که اين زير و رو کردن زمين براى مبارزه با علفهاى هرز مىباشد. اگر خاک کمى رطوبت داشته باشد کلوخهها نيز از بين مىروند. |
|
پس از انجام اين عمليات، زمين را تا اوايل تابستان بهحال خود رها مىکنند تا مدتى آيش بماند. در زمان کاشت زعفران حدود ۲۵-۳۰ تن در هکتار کود گاوى کاملاً خشک و پوسيده و عارى از بذر علفهاى هرز را با شخم عميق با خاک مخلوط کرده، سپس زمين را کاملاً هموار و مسطح مىکنند. |
|
پس از عمليات رديفکشى با توجه بهشيب زمين، کرتهائى ايجاد مىکنند و زمين مرزبندى مىشود. بزرگى و کوچکى کرت بستگى بهفاصله منابع آبى از کرتها دارد و هر چه منبع آب نزديکتر باشد، کرت را بزرگتر و هر چه منبع دورتر باشد، کرت کوچکتر تهيه مىکنند. |
|
|
تکثير زعفران از طريق بنه که به اشتباه پياز گفته مىشود، صورت مىگيرد. بنههائى که براى کاشت انتخاب مىشوند از فندق بزرگتر و از گردو کوچکتر و وزن آنها ۸ گرم بهبالا و داراى جوانه انتهائى سالم و بدون پوسيدگى است، هر چه بنه درشتتر باشد محصول بهدست آمده مرغوبتر و عملکرد سالهاى ابتدائى کشت بيشتر خواهد بود. بههمين دليل معمولاً بنهها را از مزارع ۳ تا ۴ ساله انتخاب مىکنند. بنه زعفران در سالهاى بعد، بنههاى ديگرى بهوجود مىآورد بهطورى که در سالهاى هفتم تا دهم بهصورت گروهى از بنههاى ريز و درشت متراکم در مىايند. در هر صورت هنگاميکه برگها کاملاً خشک شدند (از اواسط خرداد ماه) بنهها را از خاک در مىآورند که معمولاً به دو روش انجام مىگيرد: |
|
روش اول بهنام خشکهکن است، بهاين صورت که بنهها را بهوسيله بيلچه يا خيش از زمين خارج در مىآورند. روش ديگر را پياز ترکن گويند که زمين را آبيارى و پس از گاورو شدن، بنهها را از زمين خارج مىکنند که در اين روش بنهها کمى مرطوب خواهند بود. از اين روش زمانى استفاده مىگردد که کاشت سريع و بلافاصله مورد نظر باشد زيرا انبار کردن پياز مرطوب نياز به مراقبتهاى ويژه دارد. |
|
نگهدارى پيازهاى خشکهکن معمولاً بهاينصورت انجام مىشود که بنههاى درشت و سالم را جدا نموده و در انبارهاى خشک و داراى تهويه مناسب تا ارتفاع ۲۰ تا ۳۰ سانتىمتر انباشته و تا اواخر تابستان (مرداد و شهريور)، که زمان کاشت است، نگهدارى مىکنند. براى جلوگيرى از هر گونه آلودگى قارچي، پيازها را با سموم قارچکش مانند بنليت و سولفات مس ضدعفونى مىکنند و بههنگام کاشت، غلاف قهوهاى رنگ روى آن را جدا مىکنند بهطورى که آخرين لايه روى پياز بماند. |
|
|
با توجه به اينکه گلهاى زعفران به سرما حساس هستند و ممکن است صدمه ببينند و براى آن که باز شدن گلها همزمان با سرما نباشد، زودتر اقدام بهکاشت پياز مىکنند. کاشت زعفران به دو صورت انجام مىگيرد: |
|
- کاشت دستى با بيل:دررديفهائى با فاصله ۱۰ تا ۲۰ سانتىمتر، چالههائى به عمق ۱۰ تا ۱۵ سانتىمتر بهفاصله ۱۰ تا ۲۰ سانتىمتر روى رديف کنده و ۲ تا ۵ پياز سالم داخل آن طورى قرار مىدهند که جوانه انتهائى آن بهطرف بالا باشد و روى آن به ارتفاع ۵ تا ۱۰ سانتىمتر خاک ريخته و آن را با ماله مىپوشانند. |
|
- کاشت با گاوآهن:در اين رويش پس از تهيه و تسطيح زمين، شيارهائى موازى و بهفاصله حدود ۲۰-۲۵ سانتىمتر و عمق ۱۰ تا ۱۵ سانتىمتر با گاوآهن ايجاد کرده سپس بنهها را به فاصله ۵-۱۰ سانتىمتر مىکارند.مقدار بنه مصرفي، بستگى به وزن پيازها دارد. |
|
|
بهترين زمان کاشت بنه زعفران معمولاً از تيرماه تا اواسط مهرماه مىباشد و آن زمانى است که بنه کهنه تمام مواد خود را به بنه جديد داده و ديگر آثارى جز تيغه نازکى باقى نمانده است و تمام علف زعفران زرد و خشک شده است تا نيمه مهرماه که جوانههاى بنه بهحدى رشد کرده که هنگام حمل و نقل نشکنند، اين زمان مناسبترين زمان کاشت بنه مىباشد. |