در باب خواص درمانی عسل نکات بسیاری وجود دارد، از جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد: عسل بادشکن است و برای معالجه قولنج روده تجویز می شود و در مسمومیت های غذایی، دستگاه گوارش را پاک می سازد. • سنگ های کلیه و مثانه را از بین می برد.برای این منظور عسل را با کندر باید مصرف کرد. عسل خواب آور است و به مبتلایان به بیماری کم خوابی توصیه می شود که قبل از خواب چند قاشق مرباخوری عسل میل کنند. • برای رفع کم اشتهایی مفید است و کلاً جریان خون را در بدن بهبود می بخشد. از این رو به رشد عضلات کمک می کند، پس برای بچه های کم اشتها و افراد ورزشکار بسیار مفید است. • عسل گرفتگی مویرگ ها را باز می کند و برای عروق بسیار مفید است. پس سالمندان اگر هر روز شربت عسل و لیموی تازه بنوشند، عمر طولانی تری خواهند داشت. • حتی موم عسل نیز خواص زیادی دارد و ماسک آن برای صورت، چین و چروک و فرورفتگی های پوست را می پوشاند و پوست را لطیف می کند. بررسی مقالات سال های 1984 تا 2001 نشان می دهد حداقل 25 تحقیق راجع به اثرات ضد زخم عسل انجام شده که نتایج آنها مثبت بوده است. عسل به عنوان التیام دهنده زخم و نگهدارنده پوست مورد تأیید قرار گرفته است. همچنین 40 مورد دیگر نشان داده ، عسل دارای اثرات ضد خونریزی با موفقیت 88 درصد بوده که این عمل به همراه اثرات ضد میکروب نیز بوده است. عسل در جلوگیری از پوسیدگی دندان: در تحقیقات دو تن از محققان به نامهای وسبورن و نوزیسکینوست این نتیجه حاصل شد که افرادی که از عسل استفاده میکنند (روزانه ۷۰ گرم)به پوسیدگی دندن مبتلا نشدهاند. علاوه بر اینکه عسل قندی طبیعی است، خاصیت ضد میکروبی آن نیز در پیشگیری از پوسیدگی مؤثر است و همچنین در رشد استخوانها و درمان نرمی استخوان و تقویت لثه بسیار سودمند میباشد. اگر عسل با ذغال طبی مخلوط شود باعث سفیدی و براقی دندانها میشود. عسل در طب کودکان: مصرف عسل در کودکان میتواند باعث افزایش وزن آنها شده و حال عمومی کودک را بهبود بخشد، نیز نیاز کودک به ویتامین B۶را پاسخ میگوید. البته به علت احتمال ایجاد واکنشهای حساسیتی استفاده از عسل برای کودکان تا زیر ۲ سال ممنوع است.[نیازمند منبع] عسل و بیماریهای پوستی: در گذشته درمان زخمهای کهنه و چرکی با عسل متداول بودهاست، هم اکنون نیز این ماده برای درمان زخمهای پوستی مزمن کاربرد دارد، رشد میکروبها را متوقف کرده و پوست و اعصاب را تغذیه مینماید. عسل برای درمان زخم سپتیک از ساولون بهتر عمل کرده و در درمان عفونتهای پوستی بهبود سریعتری نسبت به پماد آمپیسیلین نشان دادهاست، عسل ضد کاندیدا و تریکوفیتون منتاگروفیتیس است و در درمان عفونتهای پوستی ناشی از این دو بسیار مؤثر است. نیز این ماده به علت ساز و کار رطوبتگیری خود، موجب کاهش ادم زخم شده، در تسریع فرایند التیام مفید است. وجود مادهٔ اینهیبین که خاصیت ضد باکتریایی دارد، احتمالاً از طریق از بین بردن باکتریهای زخمهای بستر موجب تسریع التیام آنها میشود. عسل و بیماریهای گوارشی: عسل به علت داشتن بعضی آنزیمها به هضم غذا کمک میکند، مثل: لیپاز ، آمیلاز ، ساکاراز و... عسل از شدت هیپر اسیدیتهٔ معده میکاهد و میتواند در افراد مبتلا به ترش کردن یا رفلاکس مؤثر باشد، برای زخم معده و التهاب آن نیز مفید است.دستگاه گوارش را پاک می سازد و ضد اسهال است در تحقیقات ثابت شده اثر بسیار مفیدی بر عفونت های معده با هلیکو باکتر پیلوری دارد.از این رو ضد زخم معده و دستگاه گوارش است. از سایر مصارف درمانی عسل میتوان به اثرات کمک درمانی در بیماری سل، التهاب ریه، آسم و ذاتالریه اشاره کرد، همچنین میتوان از اثرات کمکی آن در انواع زخم و التهابهای قرینه و سوزشهای چشم نام برد. عسل در درمان بیماریهای زنان و زایمان، بیماریهای قلبی، بیماریهای کلیوی و بیماریهای اعصاب نقش به سزایی داشتهاست، نیز در درمان بیماریهای خونی مفید بوده، گلبولهای قرمز و هموگلوبین را افزایش میدهد و خاصیت ضد خون ریزی دارد، از این رو میتواند نقص ویتامین ک بدن را جبران کند.
منبع: مجله کشاورزی منم کشاورز ، نویسنده مهندس ظروفی